امیر جواهری لنگرودی :تشکیل کمیته ها یا شورای محلات و کمیته های یاری رسانی مستقل ، تنها راهکار واقعی برای جلوگیری ازصدمات بیشتر سیلاب در برابر بی تدبیری مسئولان کشور!

یادداشت کارگری هفته

پیرامون : تشکیل کمیته ها یا شورای محلات و کمیته های یاری رسانی مستقل ، تنها راهکار واقعی برای جلوگیری ازصدمات بیشتر سیلاب در برابر بی تدبیری مسئولان کشور!

امیر جواهری لنگرودی

info@karegari.com

در مملکتی که برای سرکوب همه چیز است ولی برای نجات هیچ چیز، چه می توان کرد؟! در آستانه ورود به سال جدید شمسی ۱۳۹۸، ازفراز و فرود آنچه در سامانه ی بیش از٢٠ استان کشورکه در گیر سیل و بارندگی های غیر معمول شده اند.

  برطبق اخبار منتشره استان‌های شمالی، شمال غربی، غرب و جنوب درگیرسیل و سیلاب‌های غیرقابل کنترل شده اند. بسیاری از سدها سرریز کرده‌اند و سیلاب بسیاری از مزارع گلستان، خوزستان، لرستان، کهکیلویه و بویراحمد  را از بین برده است. در این میان  دشوارهای پُر تعبی متوجه زندگی مردمان ما شده است ؛ اگر در نقاطی سیل فروکش کرده است هنوز شهرهای سوسنگرد ، رفیع و بستان در وضعیت قرمز و فوق العاده و آماده باش قرار دارند . چرا که خطر سیل در کمین این شهر ها قرار دارد از نوروز به اینسو و در دل سیلاب ویرانگر ، خیلی اززوایای پنهان این ناهنجاری های ویران کن، رو شده است . در این رابطه برپایه گزارش سازمان بازرسی کل کشور؛ مشخص شد که  بیش از ۷۰٪ از جنگل‌های استان گلستان در اختیار چند شرکت و نهاد صاحب نفوذ است که بدون توجه به قوانین و مقررات و با اعمال سلیقه انجام گرفته است .

چنانچه به اسامی و هکتارهای تحت پوشش مربوط به این گزارش دقت کنیم ، مشخص می گردد : حوزه علمیه گرگان: ۴۷۰۱۳ هکتار- لشکر ۲۵ کربلا (سپاه): ۱۳۰۰۰ هکتار- موسسه پیشگامان سازندگی: ۸۶۹۰ هکتار و آستان قدس: ۹۹۱ هکتاررا اشغال کرده است. تاکنون تا حدی روشن شد که یکی از دلایل سیل های ویرانگر اخیر در شهرهای شمالی ، نابودی روزانه ۱۲۳ هکتار از جنگل ها است . سال ۹۵ دولت لایحه تنفس جنگل را به مجلس برد و خواستار توقف برداشت از جنگل ها شد.

درهمین رابطه سه آیت الله گردن کلفت مناطق شمالی نورمفیدی ، طبرسی و قربانی ، امام جمعه ی های استان های گلستان ، مازندران و گیلان از مخالفان اصلی این طرح بودند و طرح تعویق شد. حالا همین کسانی که حامی جنگل خواران بودند ، شروع به نامه نگاری کردند که دولت می بایستی عجله کند و پاسخگو باشد !

سیل ویرانگر تا به امروز؛ جدا از گرانی و تورم شدید ، فقر، بیکاری، درکنار تحریم های اقتصادی همه جانبه و اقتصاد فلج و ورشکسته و نابود کننده ، خسارات بزرگی به زندگی مردم، به زیرساخت های ارتباطی، به واحدهای تولیدی کوچک و به تولیدات کشاورزی وارد ساخته است . محیط زیست کشور از دست عوامل حاکمیت در امان نماند . سد سازی های بی درو پیکر، برداشت های بیرویه آب با زدن هزاران چاه عمیق غیر مجاز، باعث خشک شدن رودخانه ها  و تالاب ها شدند. جنگل های زاگرس و البرز بارها برای دزدیدن درختان به آتش کشانده شدند ، خاک کشور را فروختند و همه هستی طبیعی کشور را به  هیچ کشاندند تا کمترین بارندگی بتواند ویرانه سرایی این چنینی از خود به جا گذارد که الان شاهدش هستیم . بدون تردید از بین رُفتن این همه تخریب و کارخرابی،  بدون جبران هر چه سریع تر، این همه نابهنجاری اجتماعی ، نه تنها کم ترین اثری از «رونق تولید» را طی سال۱۳۹۸  شاید نخواهیم بود بلکه اثرات فروپاشی اقتصادی را خاصه بر طبقات و لایه های محروم تر و کم درآمدترجامعه مان را شاهد خواهیم بود.  

برای مردم ما روشن شد که تمامیت نظام اسلامی ازهرآفتی که بر سرشان فرو ریزد ، مخوف تر و دهشتناک تر است . نمی توان و نباید به آنها  و ادعای یاری رسانی حکومتگران اندیشید. چرا که آنان همچون دیگر دفعات تنها به فکر خویشند و همین جماعت با کارکرد چهار دهه ای خود، با بالا کشیدن همین زمین ها ، جنگل ها ، باغات و رودخانه ها و تالاب ها را خشکاندند و ویران سرایی به جا گذاشتند که سیل چند ساعته اینگونه خانه خرابی و یرانگری از خود در تمامیت جغرافیای ایران به جا نهد که در تاریخ کشور کم نظیر بوده است. به این مجموعه باید افزود؛ درکنار سیل و ویرانی ، ما شاهد مرگ دردناک ده ها هموطن در مناطق گوناگون کشور و خسارت مالی بسیار زیاد برای یکایک آنان بودیم . این تراژدی با عدم امداد رسانی به موقع و همچنین ارسال اخباری از مسافرت و تفریح خارج از کشور مسئولین شهری ، استانی و کشوری به جای جای جهان ، در ایام نوروز، اندوه مردم را فزون تر ساخت و مجلس اسلامی حتی یک جلسه اضطراری برای دریافت گزارشات نمایندگان سامانه های سیلاب به یکدیگر و به افکارعمومی ندادند .

مردم ما به تجربه دریافتند، دعوا و مرافعه و با سرب داغ به جان آنان افتادن ورقابت سپاه و بسیج و ارتش را به پیش صحنه راندن، برای چپاول اموال اهدایی مردمی دلسوخته است که دارد از راه می رسد تا سفره ای را رونق بخشد و چراغی را روشن بسازد . در چنین ویرانه سرایی و در چنین هنگامه بس سهمناک ، حق مردم است که به چیزی باور نداشته و قول هیچ بنی بشری را بر نتابند. اینگونه است که خود مردم عاصی دست به کار شده‌اند تا ازهیچ، همه چیز بسازند. از کیسه های شن و ماسه و لای و گل ، دیواره نفوذ ناپذیر ساختند ، بدن خویش را سایه بان ، خانه ندار، همسایه ها کردند تا کودکان منزل سربرشانه مادران خود نهند و شب را به روز رسانند. مردم ما از همه اندوخته های سالیان خویش از زلزله رودبار و منجیل و ویرانی روستاهای رستم آباد تا سرزمین کویری خشک  بم و کرمان ، ورزقان، کرمانشاه و سرپل  بهره گرفتند و امروز پهنه همیاری و همپشتی به یکدیگررا ، به نشانه بهترین جلوه های همیاری هم بدل ساختند . مردم ما نشان دادند در مملکتی که برای سرکوب همه چیز است ولی برای نجات مردم از سیلاب و ویرانی ، هیچ چیز، باید خود دست به کار شوند و سامانه راهکار واقعی را با دستان توانمند خویش ، به یاری طلبند!

پاسخ چه می توان کرد ؟ درهمین به سامان بردن کمیته های همیاری، به بهترین وجه خود را نشان داده است. اکنون نیز تنها راه پاسخگوی مردم و دخالتگری آنان در کوتاه کردن دست نیروهای جهادی- عوامل سپاه و بسیج و همه عمله و اکره حکومتیان ، راه اندازی همین کمیته های همیاری مردمی است .

سیل و خانه خرابی دست همبستگی و کنشگری مستقل را به میان مردم کشاند و به آنان نشان داد که با گسترش کمیته ها وشوراها ی محلات شهری و تشکل‌های همیاری مردمی در سطح روستاها است که می توانند خود مدیریت این بحران را برعهده بگیرند و به مردم بی چیز و ندار یاری برسانند. تردیدی نباید کرد، هر جا و هر منطقه ای شورا و کمیته های همیاری شکل گرفت ، بی شک همه امکانات هلال احمر و همه ارگان های دولتی باید در اختیار این شوراها و تشکل‌های مردمی قرار گیرد تا این تشکل های خود ساخته مستقل مردمی ، بتوانند مانع افزایش صدمات و آسیب های جدی‌تر بحران شوند و امر دخالتگری و بالا بردن ضریب اعتماد مردم را در عمل متحقق سازند. شرایط کنونی بهترین فرصت برای شکستن دیوارها و سیل بند های چهل سال اختناق و ارعاب ، سکوت و بگیر و به بند است . نباید از یاد ببریم که سیل ویرانگر ناشی از نکبت وجودی حاکمان جنایت و جنون و نادانی و جهل فزاینده یکایک آنان، بهترین شرایط و زمان برای پیشروی را فراهم آورده که مردم خود، مداخله گر باشند و آستین بالا زنند و لب به اعتراض بگشایند . جوانان گمیشان ( ترکمن صحرا) و زنان و مردان مثال زدنی آن سامان، به جای گریستن و زانوی غم در بغل سُودن، درس زیستن و هستی بخشیدن به ادامه زندگی در دل گل و لای و جنگیدن را به همگان ارزانی داشتند. نشان دادند که قدرت همدلی و اتحاد مردم ، کمتراز این سیل نیست . همین اتفاق نشان داد که در کنار هم بُودن و دیواره ای از هستی زندگی ساختن ، می توان کلیت نظام را به چالش طلبید وحماسه آفرید!

امروز دهها گروه یاری رسان سیل زده گان از معلمان - دانشجویان - پرستاران و دانشجویان پرستاری، دسته های  جوانان وزنان ،  کارگران مناطق مختلف به صف شده و دست یاری رسانی به سوی مردم را به رنجیره ای از همدلی و همگرایی گسترده و به دلجویی آن بدل ساخته اند که در کمتر هنگامه ای این نمایشات در این سطح در رسانه های مجازی بازتاب داشته است .

ایجاد کانال های خبر رسانی و ایجاد رسانه سراسری برای پوشش دادن به این سطح از حضور مادی مردم در صحنه رودررویی ها ، می تواند پشتوانه فراموش نشدنی از تاریخ پیکار مردم را ثبت نماید. درست در چنین شرایطی؛ همپیوندی و همپشتی های هر چه گسترده تر مردم می تواند ، مشارکت مردمی در نزد توده مردم را بالا برد و تصمیم گیری جمعی را جایگزین حرکات فردی و شخصی سازد. مردم ما نیک دریافته اند که تنها با اتکا به قدرت خویش می توانند راه رهایی جامعه را هموار سازند. در این میان ، هیچکس را یارای رودررویی با اراده جمعی مردم نیست . حاصل کلام اینکه امروز، تشکیل کمیته ها یا شورای محلات مستقل ، انجمن های خود یاری و یاری رسانی ، تنها راهکار واقعی برای جلوگیری ازصدمات بیشتر سیلاب در برابر بی تدبیری مسئولان کشوربشمار می رود !

جمعه ١۶ فروردین ۱۳۹۸ برابر ۰۵ آوريل ۲۰۱۹