اول ماه مه،روزهمبستگی جهانی کارگران است نه
هفته بالماسکه اسلامی!
امیرجواهری لنگرودی
برگرفته از سایت : اتحاد کارگران انقلابی ایران
https://etthadkargaran.com/2023/04/25/ma-137/
هرچه به اول ماه
مه (۱۱اردیبهشت) روز
همبستگی بین‌المللی طبقه کارگر نزدیک‌تر می‌شویم، خط نگهدارهای این روز، که
آبشخورشان نظام ضد کارگری اسلامی حاکم است،جلوترمی‌آیند وبا مجادله آفرینی ونقشه
کشی بیشتربرای این روز، ترمزهای اقتدار خود را بر پیشروی طبقه کارگر می‌فشارند تا
این روز را صاحب شوند.
بحران همه
سویه‌ای که متوجه اقتصاد ورشکسته‌ی ایران است، تاثیرشکننده‌ی خود را در زمینه‌ی
کار و کارگری به جا گذاشته است. می‌توان گفت: اقتصاد غارتی در کشور شکل گرفت. مادامی‌که
این گروه از اقتصاد ایران خارج نشوند، خروج از بحران کنونی منتفی است. وضعیت موجود
آن نقطه‌ی کوری است که در شرایط فعلی قابل رویت نیست.
در ایران
کاسه لیسانی که خود را نماینده‌ی طبقه‌ی کارگر می‌خوانند؛ با
سازماندهی ستادی که متولی آن خانه کارگر اسلامی است، هرسال برای برگزاری
«بالماسکه هفته کارگر» برای شرکت در جلسات بزرگداشت هفته کارگر دعوت به عمل می‌آورد. تابالماسکه
ای به نام غصبی کارگران به راه بیاندازد.این ستاد امسال
علیرغم تلاشی که ازبهمن ماه ۱۴۰۱ برای گزینش "شورای سیاستگذاری وگرامیداشت هفته کارگر"انجام
داده وافرادی را برای این منظورمنصوب کردند،تا این تاریخ غیرازشهرقزوین،برنامه‌ی
خاصی را اعلان نداشته است.
عیدعلی
کریمی،دبیرخانه کارگرقزوین ضمن گرامیداشت هفته کارگر با اشاره به نامگذاری امسال
ازسوی خامنه‌ای به نام سال «مهارتورم ورشد تولید» گفته: «خانه کارگر اعتقاد راسخی
به تحقق اقتصاد مقاومتی مهار تورم و رشد تولید دارد و در این راستا تمام تلاش خود
را خواهد کرد.» و برنامه هفته
را به این شکل ارائه داد: «برگزاری اجتماع بزرگ کارگران در روز کارگر /۱۱ اردیبهشت/ در قروین، دیدار با ائمه
جمعه و خانواده شهدا و جانباز کارگری، دیدار با فرمانداران، بازدید از واحدهای
صنعتی موفق و مشکل دار، بزرگداشت مقام زن و تقدیر از کارفرمایان نمونه و
کارگران خلاق در روز کارگر». (۱)
روزدوشنبه ۱۴۰۲/۰۱/۲۸ نیزچنان‌که اعلام شده،آخرین نشست
ستاد بزرگداشت هفته کارگرپیرامون بررسی برنامه‌های هفته کارگرسال ۱۴۰۲ نشست گذاشتند.دراین جلسه که باحضورعلیرضامحجوب(دبیرکل مادام‌العمرخانه
کارگر)برگزارشد، حسن صادقی (رییس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری)، فتح‌الله بیات
(رییس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی)... ، همچنین نمایندگانی ازطرف سازمانها
و نهادهایی همچون معاونت فرهنگی- اجتماعی وزارت تعاون ورفاه اجتماعی، فراجا،صداوسیما،
خانه صنعت، معدن وتجارت ایران ودارالقرآن خانه کارگرحاضر بودند ودرپایان نشست
اعلام شد که «اعم برنامه‌های پیشنهادی برای هفته کارگر سال ۱۴۰۲ به ارگان‌ها و نهادهای مرتبط با برگزاری مراسم کارگر و همچنین استان‌ها
وشهرستان‌های سراسر کشور ارسال میشود.» (۲)
مرکزروابط عمومی وامور بین‌الملل وزارت
تعاون، کار و رفاه اجتماعی «علی‌حسین رعیتی‌فرد» با اشاره به به نقش کلیدی جامعه
کارگری در تحقق شعار امسال خامنه‌ای (مهار تورّم، رشد تولید) گفت: «کارگران به
عنوان مهم‌ترین عامل انسانی تولید کالا و خدمات، با اخلاق حرفه‌ای و مهارت‌آموزی
حین کار، وجدان و انضباط کاری، نقشی بی‌بدیل در افزایش کارآیی و اثربخشی بنگاه‌های
کسب‌وکار، تقلیل بهینه قیمت تمام‌شده محصولات، مهار تورم، رشد و گسترش کمی و کیفی
تولید برعهده دارند. رویکرد اصلی هفته کارگر بسترسازی رشد تولید و مهار تورم است». (۳)
ما همچنان تماشاگه رازیم؛ هفته‌ی
کارگر را در سال ۱۴۰۲ و میان مخمصه‌ی موجود که همه‌ی ارکان اقتصادی نظام به هم
ریخته، «کارگرایرانی، فرهنگ ایرانی و رشد تولید» نام نهاده‌اند! درمی‌یابیم که
بورژوازی ایران با تراشیدن مضمون جعلی برای این روز به‌عنوان «جشن کارگر» تلاش می‌ورزد
تا آنرا از محتوی تهی نماید. این
خود، ضایع نمودن وجودی این روز است که آنرا از یک روز همبستگی بین‌المللی طبقه
کارگر به یک هفته بدل می‌سازند و با فریفتگی و دزد و کلک بازی مثل پیش کشیدن بی
دلیل و معنی «فرهنگ ایرانی» تلاش دارند نام کارگر از محتوا تهی و آنرا مصادره به
مطلوب کنند. حاکمیت پاسداری از سنت تاریخی و جهانی روز اول
ماه مه را به‌عنوان «روزهمبستگی بین المللی طبقه کارگر» درحیات طبقه ما در جامعه
برنمی‌تابد ودولت‌های ارتجاعی و ضد کارگری یکی پس ازدیگری ازبرگزاری مستقل این
روزتوسط خود کارگران جلوگیری کرده ومی‌کنند. به عنوان نمونه مانند هرسال، چکشیان
نامی «تجدید میثاق با امام و شهدا، دیدارجامعه کاروتولید با رهبر ودیدارجامعه کار
و تولید با رییس‌جمهوری را سه برنامه‌ی ویژه "هفته کارگر"خواند»وگویا
نهایت ابتکارتکراری‌شان [!] برگزاری «جشنواره امتنان ازکارگران نخبه» است که درآن
« ۲۴ نفرازکارگران نخبه و گروه‌های‌کاری
- شامل ۹ کارگرنخبه و ۳ گروه کارگری، و ۶ واحد نمونه معرفی و ازآنها
تقدیربه عمل خواهد آمد».طرفه اینکه مدعی‌اند: « برای برگزیدن ومعرفی این افراد
و واحدهای نمونه یک فرایند ۷ ماهه را پشت سر گذاشتیم.»( ۴)
در برابر این نمایش فریبکارانه،
به نیروی جوان کارگری جامعه که به دلیل سانسور و سرکوب سیستماتیک، با سنت‌های
مبارزاتی و تاریخچه و سنت اول ماه مه آشنایی نداشته وچیز زیادی نمی‌داند؛ باید گفت:
این روز نه «جشن کارگر»، نه «روز جهانی کارگر» بلکه «روز همبستگی بین‌المللی طبقه
کارگر جهان» است و نباید آنرا به مثابه دیگر روزها دید. همه‌ی مخالفان این طبقه
که ۳۶۴ روز در برابر خواسته‌ها و مطالبات
طبقه کارگر ایستادند حاضرنیستند،همبستگی طبقاتی کارگران دراین روزرا به‌رسمیت
بشناسند و ریاکارانه و به‌شیوه عوامفریبانه دجالگان سرمایه داری از مصاف یک سال
آنان با عنوان کارگران شریف وغیرتمند و وطن پرست یاد کنند و به دروغ می‌گویند: ما نه
یک روز بلکه هفت روز موجودیت شما را به حساب می‌آوریم و بدان ارج می‌نهیم.
کافی است به برنامه‌ی اعلان شده‌ی
هرساله وبرنامه‌ی مشخص استان قزوین نظر اندازیم. کارگررا به صف میکنند تا به دیدار
امام جمعه شهرراهی گردد؛ درحالی‌که این امام جمعه مفت خوراست که به طبقه کارگر و
تولید روزانه‌ی اونیازمند است و باید به سراغ کارگر برودودست اوراببوسد وبفشارد.اگرهمین
پاکبانان شریف شهرقزوین، یکی و دو روز در اعتراض به عدم دریافت حقوق معوقه‌اش دست
ازکاربکشد واعتصاب کند، بوی گند آشغال تمام شهروخود امام جمعه آشغال را برمی‌دارد؛
آنوقت این کارگر است که باید به دیدن امام جمعه برود، به محضرفرمانداربرسد؟ این
جماعت چه خدمتی برای کارگران میکنند و چه فایده‌ای دارند که باید به مناسب روزجهانی
خود نیز، گردن گذارامام جمعه وفرماندارشهر باشند؟ یا در تهران سر قبرآقا حاضر
گردند و سجده نمایند. روشن است که سرما یه‌داران ودیگردشمنان طبقه کارگردراین روز
با وارونه سازی همه‌ی شالوده و روح اول ماه مه و مبدل کردن آن به روزفداکاری و
وظیفه شناسی کارگردربرابرامام جمعه، فرماندار و کارفرما تا آنجا با وقاحت عمل کنند
که به عینه درنظام پیشین صورت می‌گرفت. در این روزکارگرنمونه برمی‌گزینند تا نمونه‌ای
ازسرسپردگی واخلاص به چرخه‌ی سرمایه و کارفرما، جانفشانی تام وتمام نسبت به اووقناعت
یعنی توقع کمترازکارفرما و مسئولان در برابرخواست‌هایش رابدل به ترفندی نمایند که
اصل سطوح مطالبات بی پاسخ مانده‌ی کارگران در این روز فراموش گردد.
باید با صدای بلند گفت: انتخاب
کارگرنمونه دراول ماه مه یکی ازنابکارانه‌ترین آفات خرابکارانه‌ی بورژوازی علیه
سنت تاریخی این روزاست که می‌بایست علیه آن به‌شدت مخالفت وبه نوعی مقابله نمود.
بورژوازی با این انتخاب دراساس کارگران را به خوب وبد تقسیم وبه مضمون همبستگی
کارگری نشانه می‌رود. باید بگویم: در این بالماسکه کارآفرینی امتیازبخش به آن
کارگرانی که به‌عنوان مدل و سرمشق خوشبختی به چرخه‌ی سرمایه داری اشکبوس ایران یاری
می‌رسانند و جایزه و مدال افتخار دریافت می‌دارند، به جای احساس افتخار، باید به‌دور
نگهداشته و منزوی شوند.
بورژوازی افسارگسیخته‌ی ایران
درمعیت رژیم ضد کارگری اسلامی، با بیرون کشیدن چاشنی همبستگی کارگری از دل تدارک
روز کارگر و روز جهانی‌اش، در اردیبهشت ماه سال گذشته، با دستگیری آنیشا
اسدالهی و کیوان مهتدی، رضا شهابی، حسن سعیدی، رسول بداقی، محمد حبیبی، جعفرابراهیمی،
سبعانه‌ترین تهاجم به همسنگری معلمان و
کارگران که تدارک روز خود را با شمایل واقعی همایش اول ماه مه تدارک می‌دیدند، کرد.
فعالین کارگری که هنوزبه خیابان نیامده، شبانه ودزدانه ربوده وبرپایه اتهامات نخ
نما،حکم های سنگین گرفتند،زندانی شدند وتاکنون درزندانند. دربوق وکرنای عفوعمومی، هیچیک
ازآنان که رسولان دفاع ازمنافع طبقه خود بوده‌اند، آزاد نشدند و هنوز در زندانند.
آنگاه که برای چند صباحی نظیرآنیشا اسدالی، سپیده قلیان، محمد حبیبی، کیوان صمیمی،
از زندان بیرون می‌آیند، دیگر بار یا احضار و یا دستگیر می‌گردند.
برای ما جوهرروزجهانی کارگر،
اول ماه مه (۱۱ اردیبهشت) روز اتحاد و همبستگی
طبقاتی چه درسطح ملی و چه درسطح بین المللی آن است. اگر این نمایش بالماسکه یک
هفته‌ای نگاهی بیندازیم؛ از دست بوسی امام جمعه تا زیارت سر قبر آقا، رفتن به
جماران، کاخ و پایگاه سرمایه داران یقه بسته و
عجوزه‌های عمامه بسر، به مانند دیگر روزها هیچ احتیاجی به همبستگی بین کارگران
ندارد، باید این روز را به مانند روزپرستار، روز مادر، روزکودک ویا روزعشاق دید.
این درحالی‌ست‌که در ایران و در سراسر جهان اول ماه مه در کالبد دو طبقه‌ی اجتماعی
تجلی می‌یابد. از یک سو روز اول ماه مه، روز اتحاد میان کارگران به مثابه طبقه
اجتماعی ما یعنی طبقه استثمارشونده است وازدیگرسو، اتحاد کارفرمایان، به‌زعم
حاکمیت اسلامی کارآفرینان، یعنی اتحاد طبقه‌ی زالو صفت استثمار کننده یا همان طبقه
بورژوازی در برابر طبقه‌ی ما.
یادمان نمی‌رود ولازم می‌نماید
که با فریاد بگوئیم: این روز، روز جهانی اتحاد طبقه‌ی استثمارشوندگان دربرابرطبقه
استثمارکنندگان است. به‌عبارتی (طبقه علیه طبقه) یعنی روزهمبستگی مبارزاتی است. قرارنیست
طبقه کارگررا به صرف تدارک برنامه ازبالا کشان کشان به پابوس امام جمعه‌ها برد! چهره‌های
شاخص و سازمانگر کارگر و معلم را دستگیر نمود به زندان‌ها کشاند! بدل ساختن و مسخ
نمودن این سنت رزمی به یک نمایش بزم مانند، مسخره و بالماسکه‌ی یک هفته‌ای با صرف
هزینه‌های میلیونی و بخور و بخور و بریز و به پاش مزدوران حکومتی هیچ رهگشایی در
ذات روز اول ماه مه را با خود نداشته و ندارد و خانه کارگر و همه‌ی همپالگی آنان، تنها
و تنها آب در هاون می‌کوبند و سردمداران چماق به‌دست آنان ازعلیرضامحجوب(دبیرکل خانه کارگر)،حسن صادقی(رییس اتحادیه
پیشکسوتان جامعه کارگری)،فتح‌الله بیات (رییس اتحادیه کارگران قراردادی وپیمانی)،حسین
حبیبی (دبیرکانون شوراهای اسلامی کاراستان تهران)، محمد اسماعیل حق‌پرستی (دبیراجرایی
خانه کارگرتهران)،فاطمه وحدت(دبیراتحادیه زنان کارگر)،اسرافیل عبادتی (مدیرمسئول
روزنامه کار و کارگر)،پرویزنصیری (معاون امور اعضا وآموزش خانه کارگر) وآن دیگران
تنها وتنها خاک برچشم کارگران ایران می‌پاشند که باید افشا و ازرده خارج گردند. درچنین
هنگامه‌ای که اول ماه مه (یازدهم اردیبهشت) دربرابرما است، اشخاصی را که درلیست
بالا آگاهانه ومسئولانه کنارهم جای دادم، اینگونه می‌فهمم،هیچیک وهیچ‌یک ازاین
جماعت شعارها،مطالبات،قطعنامه‌ها و سازماندهی چنین روزی که - من درهمین یادداشتم -
همه عناصرآن‌را برشمردم و استقلال عمل کارگران دراین روزرا کاملاً ازبورژازی و
دولت،ارگان‌ها وعوامل وابسته به آن منفک دانستم، نمی‌پذیرند.
باید با صراحت گفت:اعلام «هفته کارگر»نمی‌تواند به ضرورت‌های
پیش روی همه‌ی مطالبه‌گران جامعه پاسخ دهد وباعینک حضرات – یادشده – جنبه‌ی بین
المللی این روز را به‌نمایش بگذارد.
این جماعت نه به یک دلیل، بلکه به ده‌ها و صدها دلیل نمی‌توانند
جنبه بین المللی روز اول ماه مه را دربرنامه‌ی خود جای دهند. این نکته قابل طرح
است، شما وقتی جامعه‌ی جهانی واستقلال عمل جنبش سندیکایی واتحادیه‌ای رادرهیچ عرصه‌ای
برنمی‌تابید و از موجودیت کارگران دربرابر بورژوازی خودی نمی‌توانید دفاع
کنید،چگونه هست که دربرابر بورژوازی جهانی ازطبقه‌ی جهانی کارگران، می‌توانید
حمایت نمایید؟!! ما چند سال پیش مضحکه‌ی رودررویی شما با کارگران افغانی را دردل
نمایش اول ماه مه‌تان دیدیم. واقع‌بینانه باید گفت: اول ماه مه برایده‌ی همبستگی واتحاد
کارگران همه و همه‌ی کشورها به‌مثابه یک طبقه‌ی جهانی که فعلاً درتعدد وبیگانگی کشورها
وملت‌ها شقه شقه شده‌اند، استواراست و ازهمین رو برپرچم این روزنوشته شده است: «زنده
باد اول ماه مه، روز همبستگی بین المللی طبقه کارگر» واین مهم درفهم بالماسکه‌ی
هفته کارگر شما جایی نداشته و ندارد، حتی اگرهفت ماه تلاش کنید برای هفت روزوهفتاد
سال براین مستند خودساخته بنشینید،هیچ تغییری دراصل ماجرا که نمایشی پوچ و بی معنی
و ضد کارگری به نام کارگران است نمی‌کند!
برای طبقه‌ی ما دفاع
ازموجودیت مبارزه‌ی طبقاتی دراین روز، برپایه‌ی پیگیری خواسته‌های
بی پاسخ مانده‌ی زنان، معلمان، بازنشستگان، دانشجویان و همه‌ی لایه‌های کارگران جامعه است و وجه
برجسته‌ی مشترک آنرا برای تمامی مزد و حقوق بگیران جامعه، موضوع دستمزد می‌دانیم.
فشارهمه‌ی اجتماع کننده در سلسله اعتراضات یازدهم اردیبهشت «روزکارگر» ودوازدهم
اردیبهشت «روزمعلم» به‌طور یقین به تورم و گرانی وچرایی خانه خرابی طبقه، برسردستمزد
اختصاص خواهد داشت. چراکه حل بخش وسیع ملاحظات و مطالبات اولیه تمامی مزد و حقوق
بگیران و بازنشستگان در گرو حل این معماست.
امروز آنها که تورم بالای پنجاه درصد را
درچرخه‌ی اقتصاد جامعه آفریدند و یا ساخته‌اند و درعوض دردل ماهها چانه زنی بدون
دخالتگری مستقیم نمایندگان واقعی کارگران، حقوق این نیازمندان زحمتکش را بیست وچند
درصدبالا برده‌اند،چه پاسخی برای «افزایش تورم» و«ورشستگی تولید» جامعه‌ی ویران ما
دارند؟
بدون
تعارف باید بگوییم: که فاصله هفت ماهه جنبش ژینا «زن، زندگی، آزادی»، هزینه‌ی
عمومی این جنبش، مشروعیت زدایی تمام عیاری بود که حاکمیت در فضای غرور ناشی ازیکدست
شدن قدرت علیه خویش بین سه قوه (مجلس، دستگاه قضائی و دولت) به راه انداخت. حکومت
برخلاف تورم پذیرفته شده‌ی جهانی و با شدت عملی بی سابقه، این نا آرامی‌ها را
سرکوب کرد، ولی نتوانست برای همیشه آنرا خاموش کند، اما جانبداران خود رادچاربحران
فزاینده نمود. زیرا آنانی که هیچگاه نداشتند، همواره با نداشته‌های خود دست وپا میزنند
و دربرابرحاکمیت به اشکال مختلفی مقابله و مبارزه میکنند، ولی قشر موسوم به
خاکستری جامعه راعلیه خود بسیج نمودند. ازهمین روی، امروزحاکمیت کارش ور رفتن با
بحران دارو، سرم، مرغ، خوراک دام وبرق، گازوآب، قیمت ارز، گرانی مسکن وزمین، آنهم
درشرایطی‌ست که همسایه‌های ما پروژه‌های چند صد میلیاردی توسعه را کلید میزنند. اما
نظام اسلامی درمسیر فعلی‌اش، ثانیه به ثانیه درمسیرتخریب وخانه خرابی مردم قدم
برمی‌دارد. این نظام اگرهیچ دشمنی هم نداشته باشد، مرتب برای خودش دشمن می‌تراشد وخلق
میکند و این یعنی تلاش برای نابودی خود و کل حیات جامعه، اگراین نابودی ازسرالزام
ونوعی سازمان یافتگی وقدرتمندی اقتدارمردم وبازیافت سازماندهی مبارزات آنان درمحیط‌های
کاروزندگی توده‌ی کارگران فراهم آید؛ می‌توان زودتر به نتیجه مطلوب دست یافت.
برای اینکه نتیجه‌ی
ویرانگریک تخریب اجتماعی رابازبشناسیم.حاکمیت ازناراضی شدن مردم گاه متعجب هم میشود!
سه‌شنبه ۱۱مرداد سال
گذشته روزنامه اعتماد در گزارشی از افزایش اقدام به خودسوزی وخودکشی بین کارگران
درایران خبرداد وعامل اصلی این اقدام را فقرو وضعیت بد معیشتی عنوان کرده است. به نوشته‌ی
این روزنامه، از ابتدای خردادسال ۱۴۰۱ تا ۹مرداد، ۸ کارگردراعتراض به مشکلات معیشتی، خود را به آتش
کشیدند که علت اقدام به خودسوزی کارگران درایران اخراج، تعديل، بلاتكليفی بابت
قرارداد شغلی، بی‌پاسخ‌ماندن مطالبات وناتوانی درتامين معيشت بوده؛ودکترحسين
راغفر، استاد اقتصاد دانشگاه الزهرا،دراین گزارش گفت:«خودتخريبی يا خودكشی يك
مساله دفعه‌ای نيست، بلكه مجموعه‌ای از عوامل بايد دست به دست هم بدهند تا فرد را
به استيصال و نااميدی و فشارهای گسترده برسانند. بايد توجه كرد كه عوامل متعددی
انباشته شده‌اند تا فرد در اوج آسيب روحی مبادرت به خودكشی كند.» (۵)
جمع ببندم: درهر صورت دربرابرتمامی مطالب پیش گفته؛ کاملاً
روشن است که کل اردوی کارکشور ازدردی مشترک رنج می‌برد؛ دردی که جداگانه درمان نمیشود.
اگر به خاطرفشاربازداشت‌ها واحضارها و رشته‌ای ازموانع دیگرنتوانیم یازده اردیبهشت
(روز جهانی کارگر) و دوازده اردیبهشت (روزمعلم) را به سرفصل شایسته‌ای از همگرایی
و هماهنگی وحضور خیابانی تبدیل کنیم، کاررا نیمه کاره رها کرده‌ایم. چرا که تردیدی
نداریم که مسیرهمین است و ازهمین مسیرباید رفت. اعتراضات پرشورمعلمان کشور در
تمامی سالهای گذشته به اینسو وتحرکات اعتراضی کارگران در زمان‌ها و مکان‌های
مختلف ازمدرسه تا خیابان و ازکارخانه و بعدترگذرخیابانی وسازماندهی تجمعات مقابل
وزارت خانه‌ها، سازمان برنامه، و استانداری‌ها، فرمانداری‌ها، سازمان تامین
اجتماعی و مجلس به صورت پیوسته درحال اعتراض به سازوکارهای حاکم بوده‌اند.
اعتصابات مدارس و تجمعات خیابانی معلمان مانند یک کارگاه آموزشی عمل کرده است که
طی آن دانش‌آموزان و نیز بخش بزرگی از مردم، شیوه‌ها و امکانات و ضرورت اعتراض را
مشاهده کرده‌اند وتمامی این تحرکات پشتوانه‌ی سازمانیابی جنبش هفت ماه گذشته را در
ابعادوسیع پوشش داده است. امروزدانش آموزان خود بدل به هدایت گران و نیروی کنترل وسازمانگران
مدارس شده و همراه خانواده‌ی خود در صدد تدارک «کمیته‌های حفاظت از مدارس» برآمده‌اند.
ماامسال درمتن جنبش«زن،زندگی، آزادی» وارد اول ماه مه می‌شویم که درست دردل همین
شرایط، تبلور مبارزه‌ی بزرگی را در مقابل نظام فاشیستی اسلامی ایران درکل جامعه ما
به نمایش گذاشته وفعالان کارگری ومعلمان ما (رضا شهابی، حسین سعیدی، کیوان
مهتدی، داوود رضوی، رسول بداقی، جعفر ابراهیمی، محمد حبیبی، سپیده قلیان و...)
که ازاردیبهشت گذشته دستگیرشده بودند با پرونده سازی‌های نخ نما و ضد کارگری به
همراه هزاران هزار نفر همچنان در زندانند. از سویی در آستانه‌ی اول ماه ۱۴۰۲ما شاهد اعتصابات و
اعتراضات به‌هم پیوسته‌ی کارگران پیمانکاری و پروژه‌ای شاغل در شرکت‌های نفت، گاز
و پتروشیمی، مس، فولاد، معادن و نیروگاه‌ها هستیم که به تدریج وارد اعتصاب درمناطق
جنوب کشور پیرامون افزایش دستمزدها و سایر مطالبات بی پاسخ مانده خویش دست به
اعتراض وسیع زده‌اند.همچنین کارگران مخابرات،
پرستاران وبازنشستگان شوش بودیم. اعتراضات کنونی که در شرایط تداوم یک خیزش
اعتراضی و رقابت طیف های مختلف برای جلب توجه افکارعمومی صورت می گیرد حاکمیت را
در بن بست قرارداده است.
روشن است این درد مشترک را باید با سازمان یابی هدفمند و راه‌گشایی همه جانبه جنبش‌های
مطالبه محور درمان نمود و هماهنگ در صفی متحد، راه را برای پیشروی دشمن مشترک،
سرمایه داری مسلط حاکم، ناممکن ساخت. این کار از ما بر می‌آید. با همه توان به
پیش!
منابع:
۱- خبرگزاری کار ایران - ایلنا - ۲۱/۱۴۰۲/۰۱
https://www.ilna.ir/fa/tiny/news-13472071349286
۲ - خبرگزاری کار ایران – ایلنا – دوشنبه ۱۴۰۲/۰۱/۲۸
https://www.ilna.ir/fa/tiny/news-
۳ - خبرگزاری کار ایران – ایلنا - یکشنبه
۱۴۰۲/۰۱/۲۷
https://www.ilna.ir/fa/tiny/news-1348984
۴ - ایران
وایر - به نقل ازاعتماد - خودسوزی ۸ کارگر فقط
در۷۰ روز
https://iranwire.com/fa/news-1/106247
( ۴)- خبرگزاری کار ایران – ایلنا - دوشنبه ۱۴۰۲/۰۲/۰۴
https://www.ilna.ir/fa/tiny/news-1351181
(۵)- خبرگزاری کار ایران – ایلنا - دوشنبه ۱۴۰۲/۰۲/۰۴
https://www.ilna.ir/fa/tiny/news-1351181
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر