به استقبال اول ماه مه (11 اردیبهشت )، روز همبستگی جهانی کارگر بشتابیم / از :امیر جواهری لنگرودی

اول ماه مه(۱۱اردیبهشت)روزجهانی کارگر

روزی که در راه است به پیشوازش بشتابیم!

امیرجواهری لنگرودی         

amirjavaheri@yahoo.com

     اول ماه مه هرسال، یاد آورحادثه ای است که درسال۱۸۸۶،درشیکاگوی آمریکا رُخ داد . دراین روز،پلیس به صفوف چندین صد هزارنفری کارگران که خواهان هشت ساعت کار بودند،شلیک کردند وشش کارگررابخون غلطاندند ومزدوریشان را درپیش چشمان جهانیان به نمایش گذاشتند.                                                 امسال (۱۳۹۲) درشرایطی به استقبال روزجهانی کارگر(اول ماه مه ) درسطح جهان از آمریکا وکاناداگرفته تاروسیه،چین،انگلیس،آلمان،فرانسه،اسکاندیناوی واروپای مرکزی ایتالیا، پرتقال، اسپانیا، یونان،قبرس واسترالیاودرسطح آمریکای لاتین آرژانتین وبرزیل و... ودرجوامع پیرامونی،همچون دیروزهمواره کارمزدی دسترنج کارگران به تاراج می رود ،این جنگ نابرابرکاروسرمایه شاخص درگیری همین دونیرو(کاروسرمایه) درصحنه اجتماعی ونبردهای خیابانی ودستگیری ها، زندان و تبعید است.درایران ودرجهنم جمهوری اسلامی نیزبه همچنن،حاصل همه دسترنج کارگران به تاراج می رود.

    اول ماه مه نشانگراین است که بعد ازگذشت ۱۲۷سال ازکشتار کارگران درشیکاگوی (ایالات متحده آمریکا)ازسال ۱۸۸۶به اینطرف،هنوزآن دشمنی وعداوت پایه ای بین دوقطب سرمایه وکارویاصاحبان سرمایه وکارگران مزدی تداوم داشته ودارد.هنوزکه هنوزاست کارگران مجبورند برای گذران زندگی،نیروی کارخود را دریک یا چند رابطه ساده بفروشند وبرای بقاء خود تلاش ومبارزه نمایند. درتمامی این سال ها،هنوزکارگران کمترکنترل وتاثیرتعیین کننده ای برچرخه تولیدندارند وازیکطرف فاقد تشکل های مستقل درسطح بین المللی هستند وازطرفی دیگر درایران نیزبدلیل اقتداردولت رانتی وسرکوب خشن ،دستگیری ها وزندان شدن هاو تبعید به ناگزیرفعالان کارگری، با همه تلاش ها وروند مبارزاتی شان،همچنان ازحداقل تشکل مستقل خویش محرومند.همچنان موجودیت تشکل سندیکاههای شناخته شده کارگری موجود (سندیکای کارگران شرکت واحد - سندیکای کارگران هفت تپه)ودیگر تشکل های مستقل،ازجانب حکومتگران به رسمیت درنیامده اند. هنوزهرنوع اجتماع اعتصابی ومطالباتی،وخودنفس اعتصاب وهرسطح سازمانیابی تشکل مستقل کارگری درایران ممنوع است. تمامی مطالبات اعلام شده کارگران با مقاومت وسرکوب سرمایه داری حاکم اسلامی ، بی پاسخ مانده وهنوزفعالان شناخته شده کارگری بخاطرراه انداختن تشکل مستقل خود سندیکا وکمیته هماهنگی وکمیته پیگری ومدافعه ازحقوق کارگران وجانبداری ازآن درزندانند.

      امسال روزرزم وجنبش همبستگی کارگران جهان (اول ماه مه )را درشرایطی درایران برگزارمی کنیم که فعل وانفعالات جنبش کارگری ایران تا حدی درمرکزتوجه محافل،مجامع و گروهبندی های سیاسی درآستانه انتخابات ریاست جمهوری قرارگرفته است. آنهایی که تا دیروزبه محورتدریجی طبقه ی کارگرواستحاله ی آن دردرون اقشار،لایه های اجتماعی متوسط جامعه می اندیشیدندوباپوزخند شادمانانه دربرابرجنبش های فزون طلبانه تکنولوژیک زمینه را برای محو طبقه ی کارگر فراهم یافته می دیدند. همه آنان امروزمجبورند که ادعای ریشخندانه وخیال پردازانه دیروزی خود را پس بگیرند وبرای این طبقه ی اجتماعی جای ویژه ای درمعادلات اقتصادی وسیاسی جامعه منظورنمایند.

    امسال درشرایطی به طرف اول ماه مه ،روزجهانی کارگر(۱۱اردیبهشت)می رویم که بخش هایی ازکارگران ازپیش اعلام داشته اند که این روز،فرصت ویژه ای برای اعتراض جمعی ما دربرابرنرخ دستمزدها است. آنها اعلام داشته اند : «کارگران اين بي‌حقوقی و توهين به خود را نخواهند پذيرفت و بدون شک اعتراض خود را همچنانکه تا به امروز اعلام داشته‌اند متحدانه به شيوه‌های مختلف و به طور جدی بروز خواهند داد. کارگر اين حق را برای خود محفوظ مي‌داند که اعلام نمايد انسان است و مانند انسان مي‌خواهد زندگی کند. توليد مي‌کند و حق دارد از توليد خود، از دسترنج خود نيز بهره ببرد و در رفاه زندکی کند و از زندگيش لذت ببرد. کسی که چرخ توليد رفاه و آسايش و امنيت را به حرکت در مي‌آورد خود سزاوار‌ترين است که از همه آن‌ها بهره‌مند شود و در رفاه و آسايش و امنيت باشد. اگر کسی قرار است جبران کمبود‌ها و اختلالات توليد را بکند آن کارفرماست که بانی و باعث کمبودهاست نه کارگر. ...» (بخش های ازاعلامیه انجمن صنفی کارگران برق وفلزکارکرمانشاه
۲۵/۱۲/۱۳۹۱ )

     امسال درشرایطی به جانب روزجهانی کارگرمی رویم که درایران فعالان کارگری همچنان در زندانند . لیست زندانیان شناخته شده کارگری از جمله : شاهرخ زمانی – محمد جراحی – خالد حسینی- شریف ساعد پناه - پدرام نصرت الهی – رسول بداقی- علی آزادی- بهزاد فرج الهی- دکتراقتصاد ومدافع حقوق کارگران فریبرزرئیس داناو دیگرانی چند ... درزندانند. علی نجاتی را به محکمه بیداگاه می برند. متعاقب آن نیزتعدادی با سپردن وثیقه های چند ده  میلیونی آزاد شدند. جدا ازاین هنوزکه هنوزاست آزادی بهنام ابراهیم زاده ورضا شهابی و... تعیین تکلیف نشده است

     امسال نیزچون سال های گذشته درایران برپاداشتن روزهمبستگی جهانی جزممنوعه ها است. تنها یکی ودوسال پس ازپیروزی قیام بهمن بود که کارگران توانستندبا شرکت میلیونی خود درتظاهرات اول ماه مه (۱۱اردیبهشت) ، نیروی شگرف و تعیین کننده شان را به نمایش بگذارند.اما علیرغم سرکوب های وسیع کارگران درایران، درتمامی سال های حکومت سیاه وضد کارگری اسلامی ایران وبگیرو بندها؛ این روز( اول ماه مه ) هیچگاه ازجانب کارگران تعطیل نشد وآنان این روزراهمواره وبه اشکال مختلفی درکوه،صحرا،درزندان ومحیط کارخانه جشن گرفتند وهمبستگی خود را با جانباختگان این روزدرپهنه جهان اعلام داشتند.

      امسال درشرایطی به جانب اول ماه مه می رویم که کارگران به تعطیلی این روزبا دریافت حقوق ، اجازه راه پیمایی داشتن برای طرح مطالبات بی پاسخ مانده خود،می اندیشند و برای آن چاره جویی می نمایند.

     امسال درشرایطی بطرف اول ماه مه می رویم که تحریم های گسترده کشورهای معظم سرمایه داری ،- هریک به سهم خویش – اقتصاد ورشکسته وبحرانی ایران رانشان کرده وشرایط بس سخت و جانکاهی را برگُرده کارگران کشورما تحمیل کرده است.امروزگستردگی این تحریم ها هرروز رو بفزونی می رود ودرمقابل واردات بیرویه با نظارت اسکله های تحت کنترل سپاه پاسداران عامل اصلی تعطیلی صنایع و کارخانجات وبیکارسازی های مزمن است .

بیایم اول ماه مه امسال را به روزاعتراض برای آزادی همه کارگران زندانی و همه زندانیان سیاسی و لغو احکام اعدام فعالان سیاسی عرب زبان جنوب کشوربدل سازیم . این روز را به روزخشم و اعتراض عمومی مردم ایران دربرابررژیم سرمایه داری حاکم بدل کنیم و به تقویت و تحکیم یکپارچه مبارزه آزادیخواهانه مردم ایران و صفوف فشرده کارگران درراستای پاسخگویی به مبارزات آنان درروز اول ماه مه ، روزتجلی اراده تاریخی کارگران بدل سازیم و به امرواژگونی این نظام ضد کارگری یاری رسانیم. مستحکم ترباد اتحاد بین المللی کارگران

سه شنبه ۲۰ فروردين ۱۳۹۲ برابر با ۰۹ آوريل ۲۰۱۳