دستگیر شده گان اول ماه مه 1388 را آزاد کنید

دو خبر از ایران خانواده ها قصد دارند فردا یکشنبه 20 اردیبهشت برای دادخواهی مجدد به دفتر رئيس قوه قضائيه بروند. آخرين وضعيت بازداشت شدگان مراسم روز کارگر به گزارش تغيير برای برابری امروز شنبه ۱۹ ارديبهشت، ۸ روز پس از بازداشت افراد حاضر در مراسم روزجهانی کارگر ، خانواده ها مجددا به دادگاه انقلاب مراجعه کردند. تعداد زياد خانواده های معترض در برابر دادگاه باعث شد که ماموران اجازه ندهند که کسی در جلوی دادگاه يا روبروی آن در سوی ديگرخيابان بايستد به طوری که تا جنب ميدان ميوه و تره بار ماموران خانواده ها را پراکنده می کردند و به گفته برخی ديگر از حاضران حتی احتمال بازداشت خانواده ها هم بود. زمانی که خانواده ها در برابر دادگاه ايستاده بودند برخی از زنان بازداشتی از زندان اوين با آنها تماس گرفتند. طبق گفته خانوا ده ها زنان زندانی در سالن متادون و همه با هم هستند . آنها از روز دوشنبه هفته پيش تاکنون اجازه تماس تلفنی نداشتند اما اکنون به آنها گفته شده است که ازاين به بعد حق دارند يک روز در ميان با بيرون تماس بگيرند. اين مکان دارای يك سالن بزرگ با امکانات محدودی هست. همه آنها با هم هستند و زندانی ديگری با آنها نيست.هيچ کدام از آنها مورد بازجويی قرار نگرفته اند. مادر نيکزاد زنگنه دانشجو و فعال کمپين پس از تماس دخترش می گويد: ,امروز هم دوباره به دادگاه آمدم اصلا پاسخ مشخصی نمی دهند مدام می گويند برويد خودمان به شما زنگ می زنيم., پگاه دختر محسنی فعال کارگری هم ضمن آن که از تماس مادرش و ديگر دوستان هم بندی اوخبر می دهد اشاره دارد که همچنان جوابی به ما نمی دهند. مادر جلوه جواهری دانشجو و فعال کمپين که از برخورد ماموران به تنگ آمده است اول می پرسد از کجا تماس می گيريم. می گوييم سايت تغيير برای برابری. او شاکی است و می گويد: , اين رسانه ها چه می کنند ؟ من با پدر ومادرهای ديگر بچه های زندانی برای شکايت به ديدن آقای کروبی رفتم که بگويم که بچه ام را بدون مجوز و بدون هيچ دليلی گرفته اند اما بدون اين که ايشان را ببنيم از قول من چيزهای ديگری در اعتماد ملی نوشتند,.او ادامه می دهد:,الان هم هيچ جوابی نمی دهند. بچه ها را برده اند سالن متادون. مگر اين بچه ها چه کرده اند؟ هيچ کجا شکايت ما را قبول نمی کنند، دادگاه جواب نمی دهد، رسانه ها اشتباه می نويسند، قوه قضائيه چيزی نمی گويد. پس ما برای شکايت کجا برويم؟, خانواده مردان بازداشت شده نيز به شدت از بی خبری ابراز نگرانی می کنند. آنان تا کنون تماسی با خانواده هايشان نگرفته اند. به برخی از خانواده های فعالان کارگری گفته اند ۴۵ روز ديگر بياييد. به برخی ديگر گفته اند برويد آخر هفته بياييد به برخی هم اصلا جوابی نداده اند. مادر امير يعقوبعلی دانشجو و فعال کمپين می گويد : ,از روز بازداشت تا حالا امير تماسی نگرفته است. اصلا داخل دادگاه هم اجازه نمی دهند برويم حرف بزنيم .تا به حال هرچه کرده ايم هيچ نتيجه ای نداشته است. حداقل اجازه بدهند که بچه ها تماس بگيرند., پدر پوريا پوشتاره دانشجو نيز از بی پاسخی مسئولان و برخورد ماموران ناراحت است و به شدت نگران فرزندش هست می گويد :, مثل هر روز به ما می گويند برويد خودمان اطلاع می دهيم . دادگاه می گويد آنها دست پليس امنيت هستند و ما کاری نمی توانند بکنيم. من يک فرهنگی با ۳۴ سال سابقه کار هستم بعد يک ماموربه سينه ام می زند که اينجا نايست ! آخر چرا ؟ مگر پسر من چه کرده است؟ نمی گويند بچه های ما کجا هستند. حداقل بگذارند آنها يک تلفن بزنند که بدانيم کجا هستند و حال شان چطور است., او در پاسخ به اين سوال که پس ازنوشتن نامه به رئيس قوه فضائيه چه پاسخی گرفتيد می گويد:, علی رغم گزارشی که ارائه داديم و طلب رسيدگی کرديم تا کنون هيچ پاسخی از هيچ کجا به ما نداده اند. , همه فعالان بازداشت شده در اول ماه می را آزاد کنید! ۱٨ اردیبهشت ماه ۱٣٨٨- کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران خواستار آزادی همه فعالان کارگری و ۶ عضو کمپین یک میلیون امضاء شد که در حمله خشونت بار به تجمع مسالمت آمیز برای بزرگداشت روز جهانی کارگردر اول ماه می بازداشت شده و همچنان در بازداشت بسر می برند. این کمپین همچنین از سازمان جهانی کار خواست که این بازداشت ها را محکوم کند. ارون رودز؛ سخنگوی کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران در مورد این بازداشت ها تاکید کرد: "شایسته است که این برخورد بی رحمانه و رفتار غیر قانونی با کارگران ایرانی که خواستار رعایت حقوق خود هستند، از سوی سازمان جهانی کار و اعضای جامعه بین المللی مورد اعتراض قرار گیرد." وی در مورد سرکوب فعالان حقوق کارگری در ایران و سکوت جامعه بین المللی چنین ادامه داد: "سرکوب فعالان حقوق کارگری در ایران شرم آور است، اما به همان اندازه بی توجهی جامعه بین المللی بویژه از سوی کسانی که به حمایت از حقوق کارگران شهرت دارند، باعث تاسف است." کمپین بین المللی حقوق بشر بویژه از دبیر کل سازمان جهانی کار خواست که توجه کمیته تخصصی این سازمان را به جریان حمله و بازداشت فعالان حقوق کارگری در اول ماه می در ایران جلب کند، و بطور علنی اعلام کند که بازداشت های اول ماه می و همچنین خودداری ایران از رعایت حقوق کارگران، غیر قابل پذیرش است، بخصوص این که ایران امضاء کننده پنج پیمان و مقاوله نامه سازمان جهانی کار است. همانگونه که قبلا کمپین گزارش داده بود، بیش از صد نفر در روز اول ماه می در پارک لاله تهران بازداشت شدند. بازداشت شدگان اعضای اتحادیه ها و تشکل های کارگری، روزنامه نگاران، فعالان حقوق زن و کودک، و سایر فعالان جامعه مدنی هستند. کمپین بین المللی حقوق بشر گزارش هایی دریافت کرده است که حاکی از بازداشت ۲۰۰ نفر است که ۱۹ نفر از آنان زن هستند که در همان شب اول به بازداشتگاه وزرا منتقل شدند. تاکنون اسامی ۶۶ نفر از مردان بازداشت شده توسط برخی از سازمان های کارگری منتشر شده است. در روز ۱۲ اردیبهشت ماه، ۲۵ نفر از مردان بازداشت شده و دو زن با کفالت آزاد شدند. همه بازداشت شدگان در روز ۱۲ اردیبهشت ماه به بند ۲۴۰ زندان اوین منتقل شدند. به گزارش افراد آزاد شده، با بازداشتی ها رفتارهای نامناسبی شده است. به گزارش وب سایت اتحادیه آزاد کارگران ایران، برای برخی از بازداشت شدگان از جمله جعفر عظیم زاده، شاهپور احسانی و بهرام (عیسی) عابدینی وثیقه سنگین ۵۰ میلیون تومان صادر شده است. خانواده زنان بازداشت شده از ملاقات با آنها منع شده و به آنها گفته شده است که قاضی حداد دستور داده که آنها از ملاقات و تماس تلفنی با خانواده خود محروم هستند. هیچکدام از مردان بازداشت شده تاکنون با خانواده های خود تماس نداشتند. پنج نفر از افراد بازداشت شده در پارک لاله از اعضای کمپین یک میلیون امضا هستند؛ نیکزاد زنگنه، امیر یعقوبعلی، کاوه مظفری، پوریا پوشتاره، و طاها ولی زاده. نیروهای امنیتی همچنین جلوه جواهری؛ همسر کاوه مظفری و از اعضای کمپین یک میلیون امضا را در حالیکه برای تفتیش منزل آنها در شب اول ماه می مراجعه کرده بودند، بدون هیچگونه حکم بازداشتی، دستگیر کردند. جلوه جواهری در تجمع پارک لاله حضور نداشت. نیروهای امنیتی کلید خانه کاوه و جلوه را با خود برده و اجازه ورود به هیچکس را به خانه نمی دهند که این امر باعث این نگرانی شده است که امکان اینکه اسنادی در خانه آنها جاسازی بشود، وجود دارد. خانه امیریعقوبعلی نیز همان شب اول ماه می تفتیش شد. به نوشته وب سایت کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری، ۱۹ نفر از اعضای تعاونی مصرف فلزکار و مکانیک نیز در روز اول ماه می در محل تعاونی بازداشت شدند. بعد از دو روز، وقتی که نیروهای امنیتی به منزل یکی از افراد بازداشت شده تعاونی رفته و وسایل شخصی او را مصادره کردند، خانواده ها مطلع شدند که افراد بازداشت شده در زندان اوین می باشند. تاکنون اطلاعات بیشتری به خانواده های آنها داده نشده است. ۶ کارگر بازداشت شده در روز اول ماه می در سنندج نیز در روز ۱۲ اردیبهشت ماه با وثیقه ۲۶ میلیون تومان آزاد شدند. از روز بعد ازحمله و بازداشت افراد در روز اول ماه می تاکنون هر روز، خانواده های بازداشت شده ها در مقابل بازداشتگاه ها و دادگاه انقلاب تجمع می کنند و خواستار آزادی بدون قید و شرط آنها هستند، و به وثیقه های سنگین برای آزادی آنها معترض هستند. خانواده های افراد بازداشت شده همچنان نامه های اعتراضی به رئیس قوه قضائیه و دادستانی نوشته اند اما تاکنون هیچ کدام از این اعتراض ها مورد توجه قرار نگرفته است. کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط همه افرادی شد که در روز اول ماه می و یاقبل وبعد از آن بازداشت شده اند. این کمپین به قوه قضائیه توصیه کرد که در باره حمله به تجمع کنندگان در پارک لاله تحقیق و تفحص کرده و افرادی را که باعث حمله و بازداشت فعالان بوده اند ، به محاکمه بکشاند. کمپین بین المللی حقوق بشر همچنان نگران وضعیت فعالان اتحادیه های کارگری؛ منصور اسالو، ابراهیم مددی و فرزاد کمانگر است که بخاطر فعالیت های اتحادیه ای خود همچنان در بازداشت بسر می بردند. این کمپین از سازمان جهانی کار خواست که بطور علنی خواستار آزادی این زندانیان اتحادیه کارگری شود.