دریابیم، شکوفه ها دست افشان و پایکوبان در راهند !
ده سال پس از فاجعه ی آتش سوزی و جان سوختن دهها تن از جوانان گوتنبرگ سوئد، مراتب همبستگی خود با کلیه ی خانواده ها و همچنین خانواده ی رفقایمان رفعت لنگرودی و امیر جواهری لنگرودی را اعلام می داریم .دهه ای که یک زخم کاری هنوز برشانه هایش التیام نیافته و "هالوون" یادآور بی تابی عزیزانی است بر دامنِ رقصان آتش و آن دردناک فاجعه ی دروی پروانه ها !آنان از رنگ های گوناگون بودند و زندگی هر کدامشان ریشه در تاریخچه ای وِیژه دارد با این وجود ما می دانیم زندگی بسیاری از آنان و خانواده ها و پدر ومادرانشان از تاریخ تبعید و مهاجرت اجباری گسست ناپذیر است .با این پس زمینه آنانی که کودکان تبعید و در این غربت دور بالیده بودند می دانستند آزاد زیستن گوهری به آسانی بخشیده نیست و رنجها بر پای آن رفته است . اینرا می دانستند وآرزوی شان بهتر زیستن و سهم یکسان داشتن از شادی و ستایش درونی آزادی بود.آنان جوانترین شوریدگان "وطن – دربدری" از چهارسوی جهان بودند و دست در دست، حلقه در حلقه به پاس آزاد زیستن و تقسیم بتساوی زیبایی ها، دست افشان و پای کوبان در هله هله ای بی پایان، به تاریخچه ی تبعیدیان جهان پای گذاردند.یادمان آن عزیزان، یادمان همه کسانی است که در امتداد این تاریخ پر فراز ونشیب، جان بر سر نجات زندگی گذاشتند و همچنین بزرگداشت قوی دلانی است که با عزیزانی ازدست رفته و بار ریشه های غمی سنگین بر دوش، همچنان در مقابل سیاه پرستان تاریک اندیش ایستاده اند و با سری افراشته سرود زندگی و آزاده گی را سر می دهند تا جهان به زیبایی رسد.در دهمین سالروز یادمان عزیزان جانباخته در کلوب مقدونی ها در منطقه ی "باکاپلان" برای همه ی بازماندگان، دلی قوی و اوقاتی گرم و صمیمی آرزو می کنیم و خود را بهمراه و از شما می دانیم . باشد تا دوباره شکوفه ها پایکوبان و دست افشان از راه رسند و با خود پیام شادی آرند.
هیا ت هماهنگی اتحاد چپ کارگری ایران - 20 اکتبر 2008
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر